تاریخچه مسجد سلطان احمد
مسجد آبی به دستور سلطان احمد اول و در زمانی که تنها ۱۹ سال داشت ساخته شد. این مسجد در نزدیکی ایا صوفیه قرار دارد و بر روی محوطه یک میدان اسب دوانی باستانی و کاخ امپراطوری بیزانس بنا شده است. موزائیک های کاخ مذکور را در موزه موزائیک در همان نزدیکی می توانید تماشا کنید. پروژه ساخت مسجد آبی در سال ۱۶۰۹ آغاز شد و ۷ سال به طول انجامید. معماری که طراحی مسجد سلطان احمد را به عهده داشت فردی به نام آقا محمد بود که جدش را اعدام کردند. سلطان احمد که بسیار نگران به پایان رسیدن این مسجد بزرگ بود اغلب خود درگیر روند کار می شد. او تنها یک سال پس از اتمام ساخت شاهکارش در سن ۲۷ سالگی درگذشت. پیکر او به همراه همسر و سه پسرش در بیرون مسجد دفن شده است. مجموعه مسجد اصلی شامل یک مدرسه، بیمارستان، یک مدرسه ابتدایی، بازار، عمارت و گور مؤسس آن بود که متأسفانه اکثرشان در قرن ۱۹ تخریب شدند.
دیدنی های مسجد سلطان احمد
یکی از مهم ترین ویژگی های مسجد آبی که از دور دست ها نیز قابل رؤیت است، ۶ منار آن هستند. این منار ها به خاطر آن که اکثر مساجد تنها ۱، ۲ یا ۴ منار دارند بسیار بی همتا هستند. برخی می گفتند سلطان به معمار دستور ساخت مناره های طلایی (altin) داده بود که به اشتباه ۶ (به ترکی alti) مناره ساخته شد. به هر حال منشأ این شاخصه بی بدیل هر چه که بود، سبب یک رسوایی بزرگ شد زیرا همان طور که می دانیم مسجد حرم در مکه که مقدس ترین مکان مسلمان ها در جهان است نیز شش منار داشت. در آخر سلطان احمد این مشکل را با فرستادن معمارش به مکه و اضافه کردن یک منار هفتم به مسجد حل کرد. مشخصه مهم بعدی نمای خارجی مسجد آبی، گنبدهای آبشاری آن هستند که گویی به صورت پلکانی از گنبد مرکزی به پایین می ریزند. گذرگاه طاقی زیر هر گنبد ریتم بصری خاص خود را به مجموعه اضافه می کند. هیچ چیزی از نمای خارجی ربطی به نام مسجد آبی ندارد و این نام برگرفته از کاشی های آبی داخل بنا است.
در شب های تابستان ساعت ۹، یک نمایش روایی تاریخی و یک نمایش نوری در مسجد سلطان احمد برگزار می شود. تفسیر و توضیحات جانبی به زبان ترکی، انگلیسی، فرانسوی و آلمانی به بازدیدکنندگان ارائه می شود.
در فضای داخلی، سقف مسجد با یک ردیف از ۲۰,۰۰۰ کاشی آبی تزئین شده که نام معروف مسجد را از آن گرفته اند. این کاشی ها که نمونه ای عالی از طراحی «ایزنیک» (Iznik) قرن شانزده هستند، طرح هایی از گل ها، درختان و الگوهای انتزاعی دارند. طرح نهایی یکی از زیبا ترین مناظر استانبول را جلو چشمان بازدیدکنندگان حاضر می کند. کاشی های ایزنیک در برخی گالری ها و در قسمت بالای ورودی دیوار شمالی مشاهده می شوند. فضای داخل مسجد با ۲۶۰ پنجره روشن می شود که زمانی در قرن ۱۷ با شیشه های رنگی پر شده بودند. متأسفانه آن شیشه ها گم شده و با نمونه های نازل تری جایگزین شدند.
برای آن که تقدس و حرمت مسجد نگه داشته شود غیر مسلمانان باید از ضلع غربی (ورودی میدان اسب دوانی) وارد شوند. زنجیر هایی از این دروازه آویزان شده اند که باعث می شوند همه حتی سلطان در زمان ورود با اسب مجبور باشد سر خود را موقع ورود خم کند.
دقت داشته باشید که با توجه به فعال بودن مسجد در مراسم های مذهبی، در زمان اقامه نماز بازدید از داخل مجموعه امکان پذیر نخواهد بود و بازدید کنندگان غیر مسلمان برای تماشای مجموعه باید حتماً از میدان اسب دوانی وارد آن شوند. بهترین زمان برای بازدید اواسط صبح بوده و برای ورود به آن باید کفش های خود را درآورید. خانم ها هم باید هنگام بازدید مو و دستان خود را به وسیله یک شال بپوشانند. بازدید از مسجد هزینه ورودی ندارد و همچنین در زمان حضور در مسجد نباید بلند صحبت کرده و از فلاش دوربین استفاده کنید.
آشنایی با مسجد سلطان احمد (مسجد کبود) در استانبول
مسجد سلطان احمد (که در زبان ترکی «Sultanahmet Camii» نام دارد) مسجدی است که در شهر استانبول واقع شده است. این شهر که در زمان امپراطوری عثمانی طی سالهای ۱۴۵۳ تا ۱۹۲۳ پایتخت این کشور بوده است، یکی از زیباترین شاهکارهای معماری اسلامی است که به علت وجود کاشی های آبی رنگ در طراحی داخلی به «مسجد آبی» نیز شهرت دارد.
مسجد سلطان احمد در استانبول
مسجد سلطان احمد طی سالهای ۱۶۰۹ تا ۱۶۱۹ به دستور سلطان احمد اول بنا شد و به همین دلیل پس از مرگ وی مسجد را مسجد سلطان احمد نامیدند. وی در همین مسجد دفن شده است. مسجد سلطان احمد در قدیمی ترین بخش استانبول واقع شده که این منطقه در قبل از سالهای ۱۴۵۳ (میلادی) مرکز قسطنطنیه، پایتخت امپراطوری بیزانس، محسوب می شده است. این مسجد در نزدیکی هیپودروم قسطنطنیه واقع شده است و تا کلیسای بزرگ مسیحیان با نام ایا صوفیا فاصله اندکی دارد.
مسجد سلطان احمد طی سالهای ۱۶۰۹ تا ۱۶۱۹ به دستور سلطان احمد اول بنا شد
مسجد سلطان احمد در چند قدمی سرای توپقاپی قرار دارد، کاخی که محل اقامت پادشاهان عثمانی تا سال ۱۸۳۵ بود و فقط تا ساحل بسفور چند دقیقه ای فاصله دارد. اگر از دریا به مسجد نگاه کنید، قبه ها و مناره های مسجد در بخش قدیمی شهر برجسته هستند و هدف سازندگان هم ایجاد چنین چشم انداز زیبایی بوده است.
ساختار اصلی مسجد سلطان احمد تقریباً شبیه مکعب است که طول و عرض آن ۵۳ و ۵۱ است
مسجد سلطان احمد به عمد در مقابل عمارت ایا صوفیا ساخته شده تا نشان دهد که معماران عثمانی و مسلمان می توانند رقبای سرسختی برای اجداد مسیحی خود باشند. با این وجود، معمار نتوانسته قبه هایی بزرگتر از قبه عمارت ایا صوفیا بسازد و به همین دلیل تلاش کرده با تنظیم دقیق موقعیت قبه ها، شبه قبه ها و مناره ها جلوه ای زیبا را پدید آورد. علی رغم تلاش معمار، ابعاد ساختمان کوچکتر از ابعاد عمارت ایا صوفیا است که این مساله سلطان احمد را بسیار خشمگین کرد. بنابراین دو عمارت آثار تاریخی و معماری بسیار ارزنده ای هستند که جلوه ای منحصربه فرد را به این بخش از شهر می دهند.
در غرب این مسجد را با نام مسجد کبود می شناسند چرا که در نقاشی های طرح داخلی از رنگ آبی استفاده زیادی شده است. با این وجود، این نقاشی داخل مسجد بخشی از دکور داخلی اصلی نبوده و امروزه آنرا از دکور داخلی حذف کرده اند. بنابراین دکور داخلی مسجد دیگر منحصراً آبی رنگ نیست.
نمای داخلی مسجد سلطان احمد