ورزش همگاني در بين كشورها از سال 1900 ميلادي تاكنون با انگيزه هاي متفاوتي از جمله: تأمين سلامت جسمي و رواني غني سازي اوقات فراغت گسترش روابط اجتماعي دور شدن از زندگي ماشيني بازگشت به طبيعت افزايش كارايي زمينه سازي براي رشد ورزش قهرماني و توصيه پزشكان مورد توجه قرار گرفته است.

در كشور ما ورزش همگاني از سال 1358 تحت عنوان ورزش محلات آغاز و در سال 1362 به صورت تشكي قانوني تحت عنوان جهاد تربيت بدني رسميت يافت و رشد و گسترش آن به عنوان اولين وظيفه قانوني كليه و رسانه هاي ورزشي به ورزش قهرماني تاكنون پژوهش جامعي در مورد وضعيت ورزش همگاني ايران انجام نگرفته است. 
ابزار جمع آوري اطلاعات در اين پژوهش شامل دو پرسشنامه مجزا و محقق ساخته براي آقايان و بانوان بود كه براي ادارات كل تربيت بدني 28 استان كشور ارسال شد و 21 استان اطلاعات شهرستاني هاني كه داراي هيات هاي ورزش همگاني بودند را در خصوص سن، ميزان تحصيلات رشته تحصيلي شغل اصلي سابقه ورزشي و سابقه خدمت رؤسا و تعداد مربيان داوران تاسيسات ورزشي ميزان بودجه تعداد شركت كنندگان در هيات هاي ورزش همگاني و غيره در شهرستان را در موعد مقرر جهت استخراج و تجزيه و تحليل دااده ها ارسال نمودند

. روش تحقيق در اين پژوهش از نوع توصيفي و پيمايشي است. داده هاي بدست آمده از طريق آمار توصيفي از جمله ميانگين انحراف استاندارد و آمار استنباطي نظير آزمون نسبت و مقايسه مينگين مورد تجزيه و تحليل قرا رگرفت. نتايج بدست آمده نشان داد: كه ميزان حضور روساي هيات هاي ورزش همگاني در محل كار براي آقايان 21 ساعت و بانوان 16 ساعت در هفته بوده است.

42 درصد مربيان و 49 درصد داوران تحت پوشش هيات ورزشي همگاني ديپلم و زيرديپلم بوده اند. درصد افرادي كه در ايران تحت پوشش هيات ورزشي همگاني آقايان و بانوان ورزش مي كنند 92/5 درصد جمعيت است كه در مقايسه با 23 كشور جهان از همه كمتر بود در مورد زمان تشكيل سازمان رسمي براي ورزش هاي همگاني ايران در مقايسه با 20 كشور جهان در رديف آخر قرار گرفته است.

 درصد شركت كنندگان در ورزش همگاني ايران از قاره افريقا بيشتر و از ساير قاره ها كمتر بود. ميانگين سرانه پرداختي از طرف فدراسيون ورزش هاي همگاني در سال 1382 براي آقايان 48462 ريال و براي بانوان 12690 ريال در سال است و 99 درصد هيات هاي ورزش همگاني هيچ گونه پژوهشي در زمينه ورزش هاي همگاني انجام نداده و 88 درصد هيات هاي ورزش همگاني نيز جهت افزايش آگاهي مردم هيچگونه سخنراني نداشته اند و سطح تحصيلات 65 دردص از روساي هيات هايورزش هاي همگاني كشور كمتر از كارشناسي است.

. در دنیای کنونی ، ورزش از نظر مفهوم توسعه یافتگی معنای گسترده و ژرفی یافته است و تقریباً تمامی کشورها می کوشند تا زمینه های توسعه و گسترش خود را از فراسوی فعالیتهای ورزشی بهتر بشناسند . از طرف دیگر ، کشورهای عقب نگه داشته شده تلاش می کنند با موفقیت در میدانهای ورزشی از رقابت جهانب باز نمانند . بنابراین ورزش پدیده ای همگانی است و با گسترش آن مردم و قشرهای گوناگون یک جامعه از فواید آن بهره مند می شوند .

از این رو ، فراهم آوردن زمینه های لازم برای رشد همه جانبه آن تکلیفی ملی به شمار می رود . همچنین انجام فعالیت های ورزشی ، اوقات فراغت مردم کشورهای مختلف را پر می کند و به جرأت می توان گفت که در برخی از کشورها حتی می تواند در سرنوشت سیاسی ، اجتماعی و اقتصادی از عوامل تعیین کننده باشد . 
هرچند ورزش همگانی یک عامل اساسی در تأمین سلامتی و کیفیت زندگی افراد جامعه می باشد ، ولی مردم بر اساس فرهنگ و نگرش ، باورها و همچنین با توجه به ویژگی های فردی ( سن ، جنس ، شغل ) و وضعیت مادی خود در ورزش همگانی شرکت می کنند . 

زندگی ماشینی امروز ، تحرک بدنی افراد بسیار کم است و مخصوصاً در بین شهرنشینی ها باعث ایجاد ناراحتی ها و بیماریهای مختلف شده است . ورزش تنها عاملی است که می تواند این کمبود فقر حرکتی را جبران کند و سلامتی را تأمین نماید . از طرف دیگر ، برخورداری از یک زندگی پرثمر و لذت بخش در صورتی میسر می شود که شخص در سنین بالا از سلامتی برخوردار باشند . 

چنانچه به همگانی کردن ورزش توجه و برای تمام گروه های سنی برنامه های ورزشی مناسب درنظر گرفته می شود ، یا میادین و امکانات ورزشی توسعه یابد . مردم هرچه بیشتر به ورزش کردن روی می آورند .

 با توسعه ورزش بین اقشار مختلف جامعه ، هزینه های مربوط به دارو و درمان کاهش می یابد . اعتیاد و سرگرمی های ناسالم بسیار کم می شوند و کارای بیشتر افراد به زندگی آنها رونق می بخشد .

 ورزش به استفاده درست و مثبت از زمان های آزاد و وقت های بیکاری کمک می کند و باعث می شود افراد دور هم جمع گردند و از فرد گرایی جلوگیری می کند . ورزش همچنین تا حدی از رفتارهای ضدبشری و ضداخلاقی جلوگیری می کند . ورزش همگانی را می توان از جنبه های مختلف مانند وضعیت مشارکت افراد ، تنوع فعالیت های بدنی ، جایگاه ورزش همگانی ، نقش رسانه ها در ورزش همگانی و دهها جنبه دیگر مورد بررسی قرار داد .

بنابراین هدف تحقیق حاضر تعیین جایگاه و ارتقاء ورزش همگانی می باشد.

ورزش همگاني چيست و چه تفاوتي با ورزش قهرماني دارد؟

 ساده‌ترين تعريف اين است كه ، ورزش همگاني پرداختن عامه مردم به ورزش حتي در زماني کوتاه با توجه به امکانات موجود و شرايط افراد است و در اين ميان وظيفه اصلي سازمان تربيت بدني و نهادهاي زيربط دعوت از مردم براي ورزش‌هاي همگاني مانند پياده روي، دوچرخه سواري، کوهپيمايي، دوهاي عمومي و ورزش هاي بومي و محلي است. نگاهي به تأثير ورزش بر سلامتي جسماني و رواني و ميزان مشارکت مردم در ديگر کشورها نشان از اهميت آن در زندگي دارد.