معماری زبره کاری
زبره کاری یا معماری بروتالیست سبکی از معماری است که در آن ساختمان ها کلآ با بتن زبره و بدون روکش و دیگر عناصر کاربردی و به عبارتی عریان و عاری از زینت اجرا می شوند. اصطلاح زبره کاری (بروتالیسم) در ۱۹۵۴ در فرانسه و انگلستان برای توصیف این شیوه بکار رفت.
اصطلاح بروتالیسم
معماران انگلیسی به نام های آلیسون و پیتر اسمیتسون برتی اولین بار این اصطلاح را در سال ۱۹۵۳ میلادی ابداع کردند، این اصطلاح ریشه در واژه فرانسوی بتون بروت به معنای «سیمان خام» دارد، عبارتی که توسط لوکوربوزیه برای تشریح متد استفاده خاصش از سیمان استفاده می شد، متدی که توسط آن بسیاری از بناهای پس از جنگ جهانی دومش را ساخت. این اصطلاح پس از این که توسط رینر بنهام، منتقد معماری در عنوان کتابش: معماری بروتالیست نوین: اخلاقیات یا زیبایی شناسی؟ در سال ۱۹۶۶۶ میلادی به کار گرفته شد، رواج بسیاری پیدا کرد، مضمون کتاب توصیف برخی دیدگاه های معمارانه بود که اخیراً در اروپا رایج شده بود.
سبک معماری بروتالیست و سبک تئوریک معماری شهری به نام معماری بروتالیست نوین ممکن است به عنوان دو جنبش متفاوت شناخته شود، هرچند که این اصطلاحات اغلب به شکلی تبادل پذیر استفاده می شوند. معماری بروتالیست نوین اعضای انگلیسی گروه ۱۰، آلیسون و پیتر اسمیتسون، بیشتر به اصلاح نظری سی آی ای اممربوط است (در معماری و شهرنشینی) تا به بتون بروت. رینر بنهام این تفاوت را در عنوان کتابش: معماری عریان نوین: اخلاقیات یا زیبایی شناسی؟ قاعده مند کرد.
ویژگی های معماری بروتالیست
ساختمان هایی معماری بروتالیست را اغلب می توان از هندسه مکرر گوشه دار قابل توجه آنها و همچنین نمایان سازی بافت فرم های چوبی در بناهایی که در ساخت آنها از سیمان استفاده شده، بازشناخت. اگرچه سیمان از مصالحی است که بیشترین استفاده را در معماری بروتالیست دارد، ولی لزوماً نمی توان سیمان را جزئی جدا ناپذیر از این معماری دانست. یک ساختمان زمانی جزئی از معماری بروتالیست محسوب می شود که نمایی چهارگوش، قالب دارو خشن را از طریق مصالح ساختمانی، شکل و در برخی موارد تاسیسات بیرونی اش به نمایش بگذارد. برای مثال، تعداد زیادی از خانه های شخصی طراحی شده توسط آلیسون و پیتر اسمیتسون از آجر ساخته شده اند. از دیگر مصالح مورد استفاده در معماری بروتالیست می توان از آجر، شیشه، فولاد، سنگ های ناصاف و گابیون (که به اسم تراپیون هم شناخته می شود) نام برد. به طور معکوس، نمی توان تمام بناهایی را که نمای بیرونی سیمانی دارند جزئی از معماری بروتالیست به شمار آورد، این بناها ممکن است به طیف دیگری از سبک های معماری مثل کانستراکتیویسم (ساختارگرایی)، سبک های بین المللی، اکسپرسیونیسم، پست مدرنیسم و یا معماری ساختار شکن، تعلق داشته باشد.
موضوع رایج دیگر درطراحی های معماری بروتالیست این است که بیننده با دیدن نمای خارجی ساختمان می تواند به کارکرد و خاصیت وجودی آن پی ببرد. در بنای شهرداری بوستون که در سال ۱۹۶۲ طراحی شده، بخش های برجسته و بیرون زده بنا، اشاره واضحی به ماهیت خاص اتاق های پشت دیوارش مثل دفتر شهردار یا دفاتر شورای شهر دارد. از نقطه نظری دیگر، در طراحی مدرسه هانستاتون، مخزن آب ساختمان که معمولاً در جایی داخل بنا پنهان می شود، در این جا آشکارا بالای برج بنا و در معرض دید قرار گرفته است.
معماری بروتالیست به عنوان فلسفه ای خاص در معماری، بیش از آن که سبک محسوب شود، نوعی ایدئولوژی آرمانی سوسیالیستی به حساب می آید که از طریق طراحانش به ویژه آلیسون و پیتر اسمیتسون حمایت می شود. منتقدان عقیده دارند که ماهیت تجریدی معماری بروتالیست باعث می شود که علی رغم هدف سازندگان، بناهای آن به جای این که حالتی محافظ و جمع کننده داشته باشند بیشتر ظاهری غیردوستانه و خاموش از خود نشان بدهند. نقد دیگری که به معماری بروتالیست وارد است، بی توجهی آن به فضای اطراف بنا از لحاظ ساختار معماری، اجتماعی و تاریخی است. این مسئله باعث می شود که بناها در فضای اطراف خود بیگانه و نا به جا به نظر برسند. عدم استقبال مثبت عوام از فرم کارهای اولیه این سبک، که احتمالاً می توانست به خاطر اضمحلال شهری پس از جنگ جهانی دوم به ویژه در انگلستان باشد، باعث عدم محبوبیت ایدئولوژی این سبک معماری شد.
تاریخچه معماری بروتالیست
شخصیت های برجسته معماری بروتالیست
دانشگاه ها و فضاهای کالج
تجدید فعالیت